خدایا: تو خود می دانی که چه سخت است اگرکه ماهی کوچک اسیرآب دریا ی بیکران باشد.
خدایا: تو خود می دانی برای من که همیشه دلم می خواسته با تو زندگی کنم این سیر تکراری روزگار که نا خواسته مرا به کام خود می برد چه قدر ملال آور وخسته کننده است
خدایا: آخر چگونه می توان شکوه تو را در زیبایی گل بجوییم درحالی که این تکرار همیشگی اشتیاق خوب دیدن را از من گرفته است. چگونه میتوانم حمد و ثنای تو را از زبان چکاوکها بشنوم در حالی این تکرار اشتیاق خوب شنیدن را از من سلب کرده است
خدایا: می ترسم که اگر به همین منوال پیش رود دیگر شعله های عشق تو در وجود من هر روز بی فروغ و بی فروغتر شود. تاجایی که دیگر نه اشتیاقی برای پرواز داشته باشم و نه امیدی به رهایی پس ای خدای مهربان مرا از این تکرار از این یکنواختی که همه ی روزهای مرا فرا گرفته است رهایی ده
خدایا: به من اشتیاقی ده تا دوباره چشمانم قادر به دیدن شگوه تو در زیبایی گل ها باشد. خدایا: به من اشتیاقی ده که دوباره بتوانم صدای مناجات تو را از زبان چکاوک ها بشنوم.
خدایا: به من عشقی ده که روز به روز به تو نزدیکتر شوم
خدایا : چگونه می توانم روی به سوی تو بیاورم و زبان به حمد و ثنایت بگشایم در حالی که خود از کرده خویش آگاهم . چگونه می توانم دوستار تو باشم در حالی که بر عهد و پیمانی که با تو بسته ام وفادار نبوده ام . چگونه می توانم طلب عفو و بخشش کنم در حالی هنوز شعله های عصیان در درونم فروزان است.
بارالها:چگونه می توانم روی به توبه آورم درحالی که اسیر هواهای نفسانی خویشم.
بارالها: تو از علاقه ی من نسبت به خودت آگاهی و میدانی که چقدر مشتاق رسیدن توام ولی هر وقت که تصمیم گرفتم که به سوی تو بیایم گناه به سراغم آمد و مرا از تو دور ساخت . همیشه آرزویم این بوده است که حتی برای یک روز هم که شده آنچه باشم که تو می خواهی وآنچه کنم که تو می پسندی ولی افسوس این نفس سرکش تا کنون مجال برآورده شدن این آرزو را به من نداده است
بارالها : می ترسم، از خویش و از این سرنوشتی که در انتظار من است می‌ترسم . از این بیابان و شوره زاری که در پیش روی من است می‌ترسم. می ترسم که مرگ به سراغم بیا ید و آرزوی رسیدن به تو را این بار از من بستاند. پس ای پروردگار بی همتا به لطف و کرم خویش مرا از مرداب رهایی ده و توانی ده تا خویشتن را از هر چه بدی است پاک کنم